مصرف آب ساختمان‌های بتنی تا سه برابر بیشتر از سازه‌های فولادی است
عضو انجمن سازه‌های فولادی با هشدار درباره بحران آب و فرونشست زمین در تهران گفت: در شرایط فعلی، سازه‌های بتنی تا سه برابر بیشتر از سازه‌های فلزی آب مصرف می‌کنند و لازم است سیاست‌های ساخت‌وساز به‌نفع سازه‌های کم‌مصرف‌تر اصلاح شود.
در شرایطی که بحران آب و فرونشست زمین در کلان‌شهرهایی مانند تهران به دغدغه‌ای ملی تبدیل شده، یکی از اعضای انجمن سازه‌های فولادی با استناد به داده‌های فنی هشدار داد: سازه‌های بتنی تا سه برابر بیشتر از سازه‌های فولادی آب مصرف می‌کنند و این روند می‌تواند تبعاتی جدی برای منابع حیاتی کشور داشته باشد.
احمد کرمی‌راد در نشست خبری اخیر با مهر با اشاره به وابستگی بیش از ۶۰ درصدی آب تهران به منابع زیرزمینی، پدیده فرونشست زمین تا ۳۰ سانتی‌متر را نتیجه مستقیم این وضعیت دانست و بر لزوم بازنگری جدی در الگوهای ساخت‌وساز تاکید کرد. او گفت: هرچند هم فولاد و هم سیمان در فرایند تولید آب‌بر هستند، اما تفاوت اصلی در مصرف مستقیم آب هنگام ساخت‌وساز در شهرهاست؛ جایی که سازه‌های بتنی نیاز به حجم زیادی از آب با کیفیت بالا دارند که می‌توانست به‌راحتی به آب شرب تبدیل شود.
کرمی‌راد با تأکید بر ضرورت لحاظ کردن ملاحظات زیست‌محیطی در انتخاب نوع سازه، خاطرنشان کرد: بتن علاوه بر مصرف بالا، نخاله‌هایی با ماندگاری هزار ساله تولید می‌کند، در حالی‌که سازه‌های فلزی قابل بازیافت بوده و آسیب کمتری به محیط زیست وارد می‌کنند. به گفته وی، حاشیه‌های تهران طی دهه‌های اخیر برای تأمین ماسه و مصالح بتنی، به شدت تخریب شده‌اند که خطر جدی برای اکوسیستم منطقه به‌شمار می‌رود.
وی اختلاف قیمت میان سازه‌های بتنی و فلزی را حدود یک تا ۱.۵ میلیون تومان در هر مترمربع اعلام کرد و افزود: این تفاوت در برابر مزایای اقتصادی و زیست‌محیطی سازه‌های فلزی ناچیز است، آن هم در شرایطی که قیمت آپارتمان‌ها در تهران به بیش از ۱۰۰ میلیون تومان برای هر متر رسیده است.
عضو انجمن سازه‌های فولادی در پایان خواستار ارائه مشوق‌هایی مانند اقساط بلندمدت، تخفیف در پروانه ساخت و کاهش هزینه‌های نظارت از سوی شهرداری و وزارت راه شد تا مردم و سازندگان به سمت انتخاب سازه‌های پایدار، کم‌مصرف و قابل بازیافت هدایت شوند.
او هشدار داد: تهدیدهای بزرگی مانند زلزله، بحران انرژی و کمبود آب در کمین آینده کشورند و بدون تحول در سیاست‌گذاری‌های ساخت‌وساز، نمی‌توان انتظار توسعه‌ای پایدار، ایمن و زیست‌محور را داشت.
انتهای پیام