ناپایداری شغلی، حقوق پایین و نبود بیمه مناسب؛ چالش جدی کارگران فصلی

تابستان که به پایان می‌رسد، بسیاری از کارگران فصلی با دغدغه شش ماه دوم سال روبه‌رو می‌شوند. این افراد در بخش‌هایی مانند کشاورزی، ساختمانی، گردشگری و خدمات فصلی مشغول کار هستند و درآمد آنها به فصل و شرایط آب‌وهوایی گره خورده است. بسیاری از این کارگران نه بیمه دارند و نه دستمزد عادلانه می‌گیرند، با این حال تلاش می‌کنند سفره‌های خود و مردم را حفظ کنند.

کارگران فصلی شامل افرادی محلی، مهاجر و حتی دانشجویانی هستند که به دنبال درآمد موقت یا شغل پاره‌وقت‌اند. این شغل‌ها در قانون کار تعریف شده و شامل حمایت‌های لازم از جمله حداقل دستمزد، بیمه تأمین اجتماعی و مرخصی قانونی می‌شوند. با این حال، نبود ثبات شغلی و محدودیت فصول کاری مشکلات جدی برای این قشر ایجاد می‌کند.

حمید حاج اسماعیلی، فعال حوزه کار، معتقد است: «کارگران فصلی یکی از ارکان حیاتی اقتصاد هستند و بسیاری بدون قرارداد و بیمه مشغول کار می‌شدند، اما طبق قانون کار، همه کارگران، حتی فصلی، باید حقوق و مزایای قانونی دریافت کنند.»

حقوق کارگران فصلی شامل حداقل دستمزد قانونی، بیمه تأمین اجتماعی و استفاده از مرخصی‌های استحقاقی است. ساعات کاری نیز طبق قانون کار حداکثر ۸ ساعت در روز یا ۴۴ ساعت در هفته تعیین شده است، مگر اینکه در قرارداد توافق دیگری شده باشد.

با وجود اینکه وجود مشاغل فصلی بخشی از مشکل بیکاری را کاهش می‌دهد، اما ناپایداری شغل، محدود بودن فعالیت‌ها به فصول خاص و نبود ثبات مزایای شغلی، دغدغه‌های کارگران را افزایش می‌دهد. کارشناسان تاکید دارند که رعایت قوانین کار، بیمه، پرداخت دستمزد عادلانه و فراهم کردن محیط کاری ایمن و سالم برای کارگران فصلی ضروری است تا این قشر بتواند بدون دغدغه، نقش حیاتی خود در اقتصاد کشور را ایفا کند.

*بازنویسی: تحریریه پژواک کارفرما