بحران ناترازی برق؛ ضعف مدیریتی وزارت نیرو زیر ذرهبین مجلس
عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با انتقاد از عملکرد وزارت نیرو در مدیریت بحران ناترازی برق تأکید کرد: بخشی از مشکلات اقلیمی کشور قابل درک است، اما ضعفهای مدیریتی نقش پررنگی در تشدید این بحران داشته و میشد با برنامهریزی بهتر از فشار سنگین بر مردم و صنایع جلوگیری کرد.

مسئله ناترازی برق بار دیگر به یکی از موضوعات جدی اقتصاد و صنعت کشور تبدیل شده است. مهرداد لاهوتی با اشاره به ظرفیت اسمی تولید برق در کشور گفت: در حالی که توان تولید برق ایران حدود ۹۳ هزار مگاوات است، میزان برق واقعی وارد مدار بین ۶۱ تا ۶۷ هزار مگاوات نوسان دارد. این فاصله قابلتوجه باعث شده در دورههای اوج مصرف بهویژه در تابستان، محدودیتهایی در تأمین برق صنایع، کارخانجات و ادارات اعمال شود.
انتقاد از سیاستهای توسعه نیروگاههای برقآبی
وی با انتقاد از سیاست توسعه نیروگاههای برقآبی در کشوری کمآب مانند ایران تأکید کرد: باید از ابتدا مسیر تولید برق به سمت روشهای پایدارتر و کمریسکتر هدایت میشد. تکیه بر منابع آبی نهتنها متناسب با شرایط اقلیمی کشور نبوده، بلکه در سالهای کمآبی باعث کاهش محسوس ظرفیت تولید نیز شده است.
حرکت به سوی تجدیدپذیرها؛ فرصت از دسترفته مدیریت
لاهوتی با اشاره به اقدامات اخیر وزارت نیرو از جمله کمک صندوق توسعه ملی برای احداث نیروگاه ۵ هزار مگاواتی و اورهال ۱۴۰۰ مگاوات ظرفیت نیروگاهی، این اقدامات را مثبت اما ناکافی دانست. او تأکید کرد که جهتگیری تولید انرژی باید به سمت انرژیهای تجدیدپذیر مانند خورشیدی و بادی حرکت کند. قراردادهایی برای احداث ۱۰ تا ۱۵ هزار مگاوات پنل خورشیدی بسته شده که به تدریج وارد مدار میشوند، اما ضعف مدیریتی در بهرهبرداری از این ظرفیتها باعث شده کشور از منابع خدادادی بهطور کامل استفاده نکند.
مدیریت بحران یا واکنش پس از بحران؟
این نماینده مجلس با بیان اینکه مشکلات اقلیمی تا حدی اجتنابناپذیر است، افزود: ضعف مدیریتی در وزارت نیرو در مدیریت ناترازیها غیرقابل انکار است. به گفته او، این ناترازیها قابل کنترل و پیشگیری بود تا مردم و صنایع تا این حد متحمل فشار نشوند. او تأکید کرد که با کاهش مصرف در فصول سرد، بحران موقتاً فروکش میکند، اما اگر سیاستها اصلاح نشود، در تابستان آینده شرایط مشابهی تکرار خواهد شد.
جمعبندی تحلیلی:
آنچه از سخنان نمایندگان مجلس برمیآید، ناترازی برق صرفاً محصول شرایط اقلیمی نیست بلکه ریشه در ضعف ساختاری، بیتوجهی به توسعه انرژیهای نو و تأخیر در تصمیمهای راهبردی دارد. در حالی که بسیاری از کشورها با سرمایهگذاری هدفمند در حوزه انرژیهای تجدیدپذیر، ناترازی را به حداقل رساندهاند، ایران همچنان در مرحله جبران عقبماندگیها قرار دارد. اگر این مسیر اصلاح نشود، تکرار بحران در سالهای آینده اجتنابناپذیر خواهد بود.
*بازنویسی: تحریریه پژواک کارفرما