نفت سرمایه ملی است نه قلک دولتها/چرا دهه ۹۰ اقتصاد ایران را زمین زد؟
آثار عدم سرمایهگذاری در دهه ۹۰ حالا به شکل ناترازیهای گسترده در آب، برق و گاز نمایان شده است، رئیس صندوق توسعه ملی با هشدار نسبت به تکرار اشتباهات گذشته، خواستار استفاده هدفمند از منابع صندوق در مسیر توسعه زیرساختی کشور شد.

رئیس صندوق توسعه ملی با اشاره به بحرانهای فعلی در بخشهای آب، برق و گاز، دهه ۹۰ را دهه فراموشی سرمایهگذاری خواند و هشدار داد: اگر دولت همچنان صندوق توسعه ملی را صرفاً منبع جبران کسری بودجه بداند، نباید انتظار بهبود زیرساختها و توسعه پایدار را داشته باشد.
مهدی غضنفری، رئیس هیأت عامل صندوق توسعه ملی، در گفت و گو با تسنیم با اشاره به شرایط بحرانی زیرساختی کشور، ریشه بسیاری از ناترازیهای امروز را در بیتوجهی به سرمایهگذاریهای کلان در دهه ۹۰ دانست.
او گفت: کشور امروز با بحرانهایی در حوزه انرژی، آب، گاز و حتی زیرساختهای حملونقل و کشاورزی مواجه است که نتیجه مستقیم بیتوجهی به سرمایهگذاری بلندمدت در این حوزههاست.
مجوز ویژه رهبری؛ فرصتی برای احیای سرمایهگذاری
غضنفری با تشکر از رهبر انقلاب بابت مجوز ورود صندوق توسعه ملی به حوزه انرژی، این اقدام را «فرصتی راهبردی» برای احیای سرمایهگذاری دانست و افزود: این مجوز میتواند جریان منابع صندوق را از هزینهکردهای جاری به سرمایهگذاری مولد هدایت کند.
دهه ۹۰، دهه از دسترفته توسعه
رئیس صندوق توسعه ملی تأکید کرد: اگر در سالهای گذشته در حوزههایی مانند فشارافزایی گاز و انتقال آب از دریا به مناطق کمآب، سرمایهگذاری مؤثری انجام میشد، امروز با بحران آب و برق مواجه نبودیم. صرفهجویی و بهرهوری مهم هستند، اما جایگزین سرمایهگذاری نمیشوند.
ضرورت سرمایهگذاری ۱۰۰ میلیارد دلاری در زیرساختها
غضنفری با بیان اینکه کشور نیاز به سرمایهگذاری ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد دلاری در زیرساختها دارد، گفت: راهحل این بحرانها در مواردی مثل تسهیل ورود سرمایههای مردم، جذب سرمایهگذاری خارجی، خروج دولت از بنگاهداری و اتمام پروژههای نیمهتمام است.
از نگاه مصرفی به منابع صندوق فاصله بگیریم
وی بار دیگر بر این نکته تأکید کرد که منابع صندوق توسعه ملی نباید صرف حقوق، دستمزد یا هزینههای جاری دولت شود. این منابع باید بهعنوان سرمایه ملی صرف پروژههای سودآور شوند و سود حاصل از آنها به کشور بازگردد.
سرمایهگذاری سودآور در انرژی و انتقال آب
غضنفری در پایان گفت: اگر منابع صندوق در میادین نفت و گاز مشترک سرمایهگذاری شود، میتوان با ارز حاصل از صادرات، در نیروگاهها و پروژههای انتقال آب سرمایهگذاری کرد؛ این مسیر نهتنها سودآور است بلکه آینده زیرساختی کشور را نیز تضمین میکند.
* بازنویسی: تحریریه پژواک کارفرما