گوشت قرمز در مرز حذف از سفره ایرانی‌ها/دغدغه دولت در امنیت غذایی باید در رفتار بازار دیده شود نه در بیانیه‌ها

بررسی‌های میدانی و گزارش‌های رسمی نشان می‌دهد که بازار گوشت قرمز در ایران از هرگونه نظم و قاعده تهی شده است. قیمت‌ها نه‌تنها از یک منطقه تا منطقه دیگر متفاوت است، بلکه حتی در فروشگاه‌های واقع در یک خیابان هم تفاوت فاحش دارند؛ موضوعی که علاوه بر سردرگمی مصرف‌کنندگان، فشار مالی مضاعفی را به خانواده‌ها تحمیل کرده است.

در این شرایط، سخنان تکراری مسئولان مبنی بر «عدم صدور مجوز افزایش قیمت» یا «برخورد با گران‌فروشان»، دیگر کارکردی در جلب اعتماد عمومی ندارد و به نظر می‌رسد شکاف میان وعده‌های دولتی و واقعیت بازار هر روز عمیق‌تر می‌شود.

گوشت گوسفند که زمانی عنصر ثابت سفره ایرانی بود، امروز به کالایی لوکس تبدیل شده و عملاً از سبد غذایی بخش بزرگی از جامعه حذف شده است.

به گفته برخی فروشندگان، کاهش تقاضا در برخی مناطق به حدی است که حتی تأمین‌کنندگان هم نسبت به عرضه روزانه مردد هستند.

در این میان، غلامرضا نوری قزلجه، وزیر جهاد کشاورزی، اخیراً اعلام کرده است که ۲۰ درصد گوشت مصرفی کشور وارداتی است، او در حالی از خودکفایی در تولید گوشت قرمز تا پایان دولت چهاردهم سخن گفته که اذعان دارد هزینه تمام‌شده تولید داخلی بالاست و نمی‌توان انتظار یارانه از تولیدکننده داشت، اما سؤال اصلی اینجاست، در غیاب حمایت از تولیدکننده و نبود برنامه برای مصرف‌کننده، بار فشار اقتصادی را چه کسی باید تحمل کند؟

واقعیت این است که بازار گوشت تنها یک بخش از اقتصاد نیست؛ بلکه بخشی حیاتی از امنیت غذایی ملی است و کشوری که با بحران منابع آبی، وابستگی شدید به واردات خوراک دام و ناپایداری در زنجیره تأمین، مواجه است، افزایش بی‌رویه قیمت گوشت تنها یک مسئله قیمتی نیست، بلکه تهدیدی برای سلامت، عدالت غذایی و تاب‌آوری اجتماعی محسوب می‌شود.

کارشناسان می‌گویند بدون مداخله ساختاری و راهکارهای عملیاتی، صرفاً با وعده و مصاحبه نمی‌توان سفره مردم را نجات داد و اگر دولت واقعاً نگران امنیت غذایی مردم است، این دغدغه باید نه در بیانیه‌ها، بلکه در رفتار بازار از طریق سیاست‌های حمایتی هدفمند، شفافیت در قیمت‌گذاری، نظارت مؤثر و کاهش وابستگی به واردات، دیده شود.

جدول تغییرات قیمت گوشت گوساله از اسفند ۱۴۰۳ تا پایان تیر ۱۴۰۴